10 april 2022 – Jasper en ik waren een weekje op het eiland Isla Mujeres in Mexico (vier uurtjes vliegen vanaf NYC). Het was er een stuk warmer dan in New York, de zee blauw en het strand wit. Toch lieten we Amerika natuurlijk niet helemaal achter ons. Overal waren namelijk, natuurlijk, Amerikanen. En dat merk je op verschillende manieren.
Allereerst staat de volumeknop van de gemiddelde Amerikaan nogal hard. In een ontbijtzaal met slechte akoestiek was dit, voor de eerste kop koffie, wat intens. Het menu was fantastisch met heerlijke verse Mexicaanse gerechten. Uiteraard kon je ook kiezen voor muffins, wafels, cornflakes en eieren met spek.
Natuurlijk zijn ook hier de Amerikanen vaak erg gezellig en heb je heel snel contact. “Where are you guys from?”, vraagt een man in de lift. We stappen de lift in om een hapje te gaan eten in een restaurant in de buurt. De man wordt erg blij van ons antwoord. “We just got back from Amsterdam!”, samen met zijn vrouw is hij een paar dagen geleden in Cancun aangekomen. Ze hadden wat vertraging omdat het druk was op het vliegveld en er geen plek was voor hun privéjet. Heel vervelend natuurlijk.
Terwijl we in gesprek zijn met een taxichauffeur voor het hotel (die beweert dat het restaurant niet bestaat), komen de man en vrouw voorbijrijden in een golfkar. Iedereen rijdt daar namelijk in rond op dit eiland. Of we een lift willen. Ze gaan toch naar hetzelfde restaurant. We stappen achterop, maar hadden even geen rekening gehouden met een boze Mexicaanse taxichauffeur. “You son of a bitch!”, roept deze naar de Amerikaanse man. “Did he just yell at me?”, reageert deze nonchalant met in een hand een beker bier terwijl we wegrijden.
“OH MY GOD you son of a bitch!”, we horen het de volgende dag weer. Dit keer liggen we op het strand, en komt een van de Amerikaanse hotelgasten, type pijp in de mond en biertje in de hand, een oude vriend tegen. Iets vriendelijker dus deze keer. Maar het volume is weer hetzelfde.
Na een paar dagen begon het mij op te vallen dat ik zoveel mensen rond zag lopen met een soort thermoskan-achtige bekers. Tijdens ritjes in de golfkar op het eiland, aan het zwembad en terwijl men ’s avonds een rondje door het dorp loopt: werkelijk overal zie ik Amerikanen met een beker in hun hand.
“Bring own mug Isla Mujeres”, ik kan het toch niet laten om even uit te zoeken wat dit nou is (vragen is ook zo wat). De tweede Google-hit “Bring your own cooler to the Beach – Isla Mujeres Forum” geeft meteen duidelijkheid. Op het forum van Tripadvisor worden namelijk tips uitgewisseld. Als je een eigen cooler meeneemt, kun je namelijk drankjes die je bij het resort kunt krijgen, meenemen. Als Nederlander vraag je je toch af of ze dit vanuit economische overwegingen doen óf het gewoon fijn vinden altijd een drankje bij de hand te hebben.
Toch is de Amerikaanse toerist zeker niet gierig. Op de boot terug (vaartijd half uur), treedt een man in zijn eentje op. Onder begeleiding van muziek uit de boxen speelt hij op een soort van pamfluit. De zee is vrij ruig dus af en toe moet hij even stoppen om zich vast te houden. Aan het einde van de show, gaat hij met de pet rond. Bijna elke Amerikaanse toerist trekt de portemonnee. Een paar Denen naast ons hebben daar geen zin in. Een Amerikaanse vrouw die achter vindt daar wat van. “Come one guys! He has to live from the tips. Everybody should give him at LEAST a dollar!”. En daar heeft ze natuurlijk helemaal gelijk in.