Het schijnt zo te zijn dat als je een live changing event meemaakt, je standaard door een aantal fases gaat. De eerste fase is de honeymoonfase. Ik moet zeggen dat die periode mij goed beviel. Hierna ga je, volgens de theorie, naar de desoriëntatie-fase. Je hebt dan het gevoel dat je de hele dag druk bent met uitvogelen hoe dingen (cultureel) werken en hebt meer dan eens het gevoel dat je dingen verkeerd doet. Kortom: niks voelt vanzelfsprekend. Ik licht dit toe met behulp van een concreet voorbeeld.
Sinds deze week ben ik lid van de sportschool een aantal blocks verderop. Nadat online inschrijven niet lukte (foutmelding inschrijfformulier), mag ik op vrijdagochtend langskomen om bij de balie het inschrijfproces af te ronden (dit lukt wel). Ik zie dezelfde bewaker zitten, die ik vorige week (onbedoeld) nogal heb beledigd. Ik was er toen voor een tour.
Vrijdag de week ervoor. “Where you from?”, vraagt een grote beveiliger. Samen met zijn collega checkt hij van iedere bezoeker het bewijs van vaccinatie en controleert hij af en toe de inhoud van een tas. Als ik vertel dat ik uit Nederland kom, begint hij enthousiast te vertellen over zijn droom om nog een keer naar Duitsland te gaan. Ook kom ik te weten dat hij in het leger heeft gediend en dat hij met zijn huidige baan de college fee van zijn kinderen betaalt. Als hij zegt dat hij in het leger heeft gezeten laat hij een stilte vallen. Waarna ik iets zegt als: “Thats nice?”. Later bedacht ik me dat dit niet helemaal de standaard reactie is hier.
Terug naar het inschrijven. Ik mag meteen een account aanmaken, waarmee online ingeschreven kan worden voor lesjes. Als ik mij via de website wil inschrijven, krijg ik de melding dat mijn account niet bestaat. Een korte mailwisseling verder blijkt dat ik probeer in te loggen via inlogbutton van de algemene website, terwijl dit natuurlijk (?), via een ander portaal moet.
Een paar dagen later. Terwijl Jasper op de bank Parijs-Roubaix kijkt, wandel ik naar de sportschool voor de spinning-les. Op advies van een van de medewerkers koop ik een hangslot. Natuurlijk kan ik de spinningzaal niet vinden, maar door een aantal aardige andere leden wordt ik de goede kant opgestuurd. Nadat ik de spinningles heb overleefd (vrij letterlijk) moet het kluisje weer open. Eerst met de klok mee, daarna terug en dan nog een keer heen (?). Tien pogingen verder, sluit ik bezweet achteraan in de rij van de balie om (maar weer eens) te vragen om hulp.
Nu is dit sportschoolverhaal natuurlijk niet heel spannend, maar het staat wel symbool voor hoe veel dingen op dit moment nog gaan.
Waar zet je je eigen adres als je een envelop verstuurd? Antwoord: linksboven. In welke brievenbus gaat de envelop vervolgens? Antwoord: stamped mail. Waarom zijn de prijzen op de etiketten lager, dan bij de kassa? Antwoord: er komt nog belasting bij. Welk brood smaakt niet zo zoet? Antwoord: stokbrood. Hoe kunnen we laten zien dat we gevaccineerd zijn? Antwoord: foto van je vaccinatiebewijs uploaden in de New York Safe App. Wat betekent BAL, op het schermpje van de wasmachine en waarom wil deze niet starten? Antwoord: je moet je waskaart opwaarderen. Ben je al een beetje gewend? Antwoord: working on it.