19 januari 2022 – Precies een halfjaar geleden, lagen Jasper en ik nu ergens aan een strand op Sardinië. Misschien wel een van de mooiste plekken waar ik ooit ben geweest. De natuur, fijne temperaturen en het heerlijke eten, maar ook de vriendelijk mensen maakten het een plek om zeker nog eens terug te komen.
Natuurlijk is het verleidelijk om weg te dromen naar je zomervakantie als de temperaturen in New York (ver) onder het vriespunt liggen. Maar voor mij is het ook een (her)waardering voor Europa, doordat ik er al een tijdje niet zit. Wat hierbij ook helpt is dat veel Amerikanen die ik spreek vaak opvallend positief zijn het werelddeel. Wat voorbeelden.
Een delfsblauw-mondkapje met daarop een molen en het woord ‘Holland’ is al regelmatig een uitstekende conversation starter gebleken. Zo ook bij de balie van het social security office in New York. “Are you from Holland”, vraagt de man achter de balie, terwijl zijn trainee mijn applicatieformulieren voor mijn identiteitskaart inspecteert. Hij wil weten waar ik precies vandaan kom. “Amsterdam!”, zeg ik*. Waarna hij enthousiast begint te vertellen over die keer dat hij daar was. “Loved dit”.
De trainee waagt het om zich in het gesprek te mengen. Ook hij vertelt over die ene keer dat hij het land heeft verlaten (geen Europa). Zijn superior is niet onder de indruk en reageert wat flauw op zijn inbreng. Eigenlijk zegt hij nog net niet “leuk voor jou, maar we hebben het hier over Europa, ok?”
Dit fenomeen, (wel heel erg) enthousiast vertellen over de verre reizen die je hebt gemaakt, kennen we in Nederland natuurlijk ook. Rondreizen in Zuidoost Azië, backpacken in Australië of op een bootje naar Antarctica: hoe verder weg, hoe beter. Het grappige hier is dat een reis naar Europa indruk maakt. Terwijl we in Nederland niet echt onder de indruk zijn van een vakantie naar Duitsland, om maar wat te noemen.
Ook tijdens de maandelijkse borrel van internationale vrouwen gaat het op een gegeven moment over de reizen die naar Europa zijn gemaakt. Terwijl de ene Amerikaanse deelneemster vertelt over haar rondtrip van meerdere maanden vertelt, begint de andere Amerikaanse over hoe ze in twee weken meerdere grote steden in Europa bezocht. “Dat is veel te kort voor die steden”, reageert de ander (ik hou me hier uiteraard buiten).
Het mogelijk duidelijk zijn. Doordat ze hier zo trots vertellen over hun reizen naar Europa, denk ik steeds vaker: ja het is er eigenlijk ook wel erg mooi en divers. En relatief dichtbij. Zo pakten we hier een paar weken geleden de trein naar Washington (3,5 uur). Bij aankomst sprak iedereen uiteraard nog steeds Amerikaans. In Nederland sta je na een treinreis als deze vrijwel altijd in een land met een andere taal en compleeet andere cultuur. Bijvoorbeeld in Parijs. Toch heb ik die trip nooit gemaakt in de jaren dat ik in de hoofdstad woonde.
Tegelijkertijd is New York natuurlijk wel een van de meest Europese steden van Amerika. De stad staat vol historische gebouwen, je hebt geen auto nodig (je haalt met gemak 10.000 stappen per dag) en er zijn prachtige parken. Daarnaast is het culturele aanbod gigantisch en kom je in elke straat wel restaurants en café tegen met keukens uit elk werelddeel, zo ook Europa. Een Frans koffietentje, Italiaans restaurant of Duitse kroeg? Je vindt het hier alleen al in de Upper East Side (reistijd maximaal 20 min).
*Technisch gezien is dit natuurlijk Emmeloord, maar aangezien deze plaatsnaam in Nederland al soms al tot verwarring leidt “Ermelo?”, hou ik het hier vaak bij Amsterdam. Uiteraard vertel ik iemand die vraagt waar ik ben geboren: Emmeloord, Noordoostpolder!