#20 Hoe gaat het daar nu?

4 februari 2022 – ‘Hoe gaat het daar nu?’, een vraag die mij/ons natuurlijk geregeld wordt gesteld. Aangezien we hier onze zesde maand alweer ingaan, is het misschien leuk om een kleine update te geven. Komt ‘ie (in willekeurige volgorde).

Het is was hier in de maand januari vaak heel erg koud. We werden er al voor gewaarschuwd. En het bleek echt waar. Afgelopen weekend hadden we zelfs een snow storm. Aangezien we ’s avonds bezoek kregen, wilde ik toch boodschappen doen. Dat was echt heel erg koud (understatement). De volgende dag las ik berichten dat de City of New York iedereen had aangeraden om het appartement (of huis) niet te verlaten. Als dat niet nodig was.

Achteraf (toen ik weer was opgewarmd) was het ook wel weer een ervaring. Zo reden er sneeuwschuivers in rijen van drie naast elkaar door de straat. Dat maak trouwens een enorm kabaal, ik snapte meteen waar ik ’s nachts een paar keer van wakker was geworden. Ook zag ik bussen met sneeuwkettingen, was de doorman voor ons gebouw in de weer met strooizout en maakte de winkelier aan de overkant met een kleine sneeuwruimer ‘zijn’ stukje stoep schoon (zo eentje waarbij de sneeuw naar de zijkant blaast). De sfeer op straat was anders. Het was rustig en er reed (bijna) geen verkeer. Het was stil.  

De volgende dag scheen de zon weer, maar was het nog steeds koud. Dit betekent voor veel New Yorkse kinderen (en volwassen) maar een ding: sledding!Central Park is namelijk best heuvelachtig. Dit merk je goed als je er een rondje gaat fietsen (vrij zwaar). Ook zagen we mensen langlaufen en wandelen met snowshoes.

Wat betreft sociaal leven zijn er ook updates. We hebben inmiddels een klein vriendenclubje bestaande uit andere KPMG’er + aanhang (heel gezellig). Ook dit voorspelde de coach die ik sprak al: doordat je als expats in hetzelfde schuitje zit, maak je heel snel contact. Wat dat betreft voelt zo’n tijd in het buitenland ook bijna een beetje als het begin van je studententijd: alles is nieuw, je maakt nieuwe vrienden en je hebt een ervaring die op elkaar lijkt.

Verder zijn er nog steeds maandelijkse bijeenkomsten van de internationale vrouwen en werkmiddagen met anderen die online werken. Het hardlopen staat met deze kou even op een lager pitje. Gelukkig bleek er een volleybaluurtje te zijn in mijn sportschool, bestaande uit vooral (internationale) artsen en verpleegkundigen uit het ziekenhuis bij ons om de hoek (Mount Sinaï). Hoewel mijn volleybal-kwaliteiten ver ondermaats zijn, kan ik tijdens de wedstrijdjes dichtbij het net wat waarde toevoegen. Als langste van het veld ;).

Jasper is veel aan het werk, het is busy season. Oftewel: accountants zijn in de maanden januari, februari en maart nogal druk met het halen van die ene belangrijke deadline: het aftekenen van de jaarrekening. Wat betreft aantal uren werkt hij hier wat meer: naast de doordeweekse avonden brengt hij nu ook de zaterdagen achter zijn bureau door. Het grootste verschil voor ons samen is dat hij dit de hele maand januari tijdelijk vanuit huis deed, vanwege de Omikron-golf. Maar dat was eigenlijk ook wel gezellig: samen ontbijten, lunchen en vervolgens een rondje lopen door Central Park. We hebben sinds Jasper werkt, elkaar nog nooit zoveel gezien in deze tijd van het jaar.

Inmiddels is het februari en Jasper gaat vanaf deze week weer deels naar kantoor. De Omikron-golf is hier op z’n retour en we zitten hier weer op het aantal besmettingen van begin december.

Met al dat gewerk (toch de reden dat we hier zitten), is het heel fijn dat ik inmiddels ook weer aan de slag kan als freelance content specialist. De eerste opdracht is gestart! De komende weken staan hier daarom (voor ons allebei) vooral in het teken van werk. Doordeweeks doen we naast wat sporten niet heel veel bijzondere dingen, maar maar wat mij betreft is dat ook dat helemaal prima. Iets meer gewoontes en herhaling.  

Als we trouwens die ene dag in het weekend een nieuw restaurant ontdekken, naar een film gaan of de metro nemen richting down town om weer een nieuw stukje stad te ontdekken, hebben we nog steeds dat ‘weekendje-weg-gevoel’. Het blijft toch NYC ;).