In New York City maak je af en toe dingen mee waarvan je achteraf denkt: gebeurde dit nou echt? Vervolgens kijk je op, en vraag je je hetzelfde nog een keer af. Andere mensen kijken namelijk nergens van op.
Zo ook een paar weken geleden. Jasper en ik namen ‘s avonds aan het einde van de avond de Q terug naar de Upper East Side. Toen we van de roltrap stapten, zagen we dat de plaatselijke drogist nog open was. Ik had nog iets nodig en we stapten de winkel in. Bij de kassa was een rij, waarin we gingen staan.
“Come on man!”, zegt de man achter de kassa plotseling. We kijken op. “Leave something for the customers!”, roept de verkoopmedewerker nog een keer, terwijl hij over de kassa leunt en naar beneden kijkt. En dan zien we het. Een andere man vult een plastic zak met koekjes, chocoladerepen en andere (kleine) producten.
“Come ooooon! Why would you do that?”, probeert de medewerker nog een keer, terwijl hij ons en de andere klanten aankijkt met een blik die zegt ‘wat moe je hier nou mee?’. De man die een vuilniszak vult, gaat onverstoord door.
Vervolgens volstrekt zich de bizarre situatie waarin wij afrekenen, terwijl hij nog steeds de plastic zak staat te vullen. Toch grijpt het winkelpersoneel niet in (en dat snap ik ook wel weer).
Jasper en ik kijken nog een keer verbaasd om als we de winkel uitlopen. Op dat moment besluit de man dat hij genoeg buit heeft gemaakt en loopt langs ons de winkel uit. “We are used to it in New York City”, zegt een man die eruitziet als chirurg (de winkel zit naast een ziekenhuis). Die zag natuurlijk ook onze verbaasde blikken.
Als je hier trouwens naar een drogist gaat, zul je zien dat de ‘duurdere’ spulletjes achter glazen deuren staan (met slot). En dan weet je nu ook meteen waarom dat zo is ;).
Een andere plek waar de gemiddelde New Yorker het stoïcijns blijven tot een hogere vorm van kunst heeft verheven, is de metro. Een zingende vrouw die vijf centimeter achter je haar kunsten deelt met de rest van de wereld? Iedereen blijft rustig op z’n telefoon kijken. Een metro die plotseling stilstaat? Gewoon je ogen sluiten en even een dutje doen. Een metro die al vol is, maar waar nog 20 mensen instappen? Iedereen blijft rustig voor zich uit staren (als je als sardientjes in een blik staat, kun je niet meer op telefoon kijken).
Ook zie je in de metro en op straat regelmatig (nogal) bijzondere outfits. Zo kun je op straat zomaar een Romein tegenkomen of een alien die op weg is naar een of andere feestje. Of iemand naar ze kijkt? Natuurlijk niet, daar heeft de gemiddelde New Yorker echt geen tijd voor.
Ohja, en dan was er nog iets dat Jasper en ik allebei een keer hebben gezien (bizar genoeg): de man die op klaarlichte dag zit te poepen tussen twee auto’s. Maar daar zal ik verder maar geen woorden aan vuilmaken.