21 juni 2022 – Jasper en ik zijn inmiddels alweer een paar weken thuis na een roadtrip door Utah, Wyoming, Idaho en Montana. Aangezien deze staten niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk nogal ver van New York liggen, valt er weer genoeg te vertellen. Over totaal desolate landschappen, geföhnde haren, beren en bizons.
Allereerst voelde het vliegveld van Salt Lake City anders aan. Rustiger. Netter. Maar ook: meer leggings, geföhnde kapsels en sportshirts. Meer dat ‘Amerikaanse’ wat ik vooraf ook van New York verwachtte. Maar daar eigenlijk wat minder is.
Vanaf Salt Lake City reden we in onze huurauto naar Moab. Een toeristisch stadje middenin de woestijn van Utah. Op hetzelfde moment waren hier ook de ouders van Jasper en Ynze en Nyima. Zij vertrokken een paar dagen eerder uit New York voor bijna dezelfde roadtrip. Oftewel: zo zie je familie bijna negen maanden niet, en zo zaten we binnen een week alweer samen te eten. Erg gezellig.
In Moab was het warm (rond de dertig graden) en bezochten we de Nationale Parken Arches en Canyonslands. Aangezien wandelen de hoofdactiviteit van de dag was, betekende dit zo vroeg mogelijk het park in, minimaal vier liter water per persoon mee en: zweten.
Het was dan ook een vreemde gewaarwording toen we een paar dagen later in The Rocky Mountains in een cabin in de sneeuw sliepen. Hoewel we wisten dat het er koud kón zijn, in dit deel van de US zijn de zomers erg kort, voelde het toch wat maf. Maar dat is dan natuurlijk ook een beetje die Nederlandse bril. Want: hoeveel graden zit er gemiddeld tussen Maastricht en Groningen? Anyway, die dagen wandelden we in outfits die uit veel laagjes bestonden (erg charmant een joggingbroek onder een wandelbroek).
Na een paar dagen in National Park Grand Teton, die Tetons hebben we overigens geen één keer helemaal gezien vanwege het slechte weer, reden we door naar Yellow Stone*. Het oudste Nationale Park van de US, dat jaarlijks bijna vijf miljoen bezoekers trekt vanwege de vele wilde dieren en geothermische activiteit.
Vanwege de grote afstanden, hadden we meerdere reisdagen. En als je in dit deel van de VS in je huurauto van het ene nationale park naar het andere rijdt, is het landschap regelmatig erg uitgestrekt. Denk: af en toe een huis, wat trailers en verder heel veel landbouwgrond. Hierbij spande een stop bij een tankstation de kroon (we reden richting Yellow Stone).
Jasper ging bij het tankstation naar de wc, dus ik besloot even te kijken of er wat lekkers op de kaart stond in het aangrenzende café. Terwijl ik de drempel overstapte, keek een vrouw niet op of om (volgens mij de eigenaar), terwijl ze de administratie deed. Twee truckers aan de bar keken wel mijn richting op, maar er volgde geen groet. Het kwam een beetje grimmig over. Ik liep maar naar de bar toe en bekeek de ‘kaart’, maar zag alleen iets over wapens staan. Dat was mijn cue om het eten in dit café maar even over te slaan.
In de broodjeszaak in een dorp verderop, kwamen we aan de praat met de eigenaren van de zaak. Toen ik uitlegde dat ik een broodje wilde met alleen kaas en boter, werd hier smakelijk om gelachen (de opties bestonden alleen uit vlees en kaas was een soort extra). Toen de vrouw vroeg waar we vandaan kwamen (Nederland, maar we wonen nu in New York) was haar eerste reactie: “I don’t like that place’. Ze bedoelde New York. Verder vriendelijk mensen hoor.
Dan nog over de wilde dieren. In Yellowstone beleefde ik vooral wat angstige momenten vanwege bizons op de weg en een wandelaar die ons vertelde dat er 300 meter verderop een Grizzly beer op het pad zat. Voor mij was dit wederom een cue om direct om te keren. Overigens in tegenstelling tot de andere tien wandelaars die we vervolgens tijdens de afdaling tegenkwamen. Na het nieuws gehoord te hebben over de grizzly, besloten deze namelijk om nog sneller omhoog te lopen: “I hope we’re gonna see him!”.
Ik was dus overduidelijk de bangerik. En hierbij een bedankje voor Jasper, die misschien de grizzly ook wel had willen spotten, maar toch met mij meeliep naar beneden. Love you.
*Misschien heb je het wel gezien in het nieuws: het was er nogal heftig weer. Door het snel smeltende water, waren er overstromingen en sloegen delen van de wegen weg. Hierdoor is het park voor het eerst in dertig jaar gesloten voor bezoekers.