26 november 2021 – In Amerika is het op de vierde donderdag van november Thanksgiving. Van oorsprong een feest waarin men de oogst en blessings van het afgelopen jaar viert. Als nieuwelingen in Amerika hadden Jasper en ik deze feestdag nog nooit meegemaakt, maar uiteraard doen we ons best om in te burgeren :).
“Happy holidays!”, zegt de medewerker van de Macy’s als we een stapel wintertruien voor Jasper afrekenen. Het is het weekend voor Thanksgiving en mensen komen er al lekker in. Want ook onze doorman wenste ons de afgelopen week steevast fijne feestdagen. Aangezien we dit in Nederland alleen voor de kerstdagen zeggen, voelt het eigenlijk wel gezellig. Jasper vertelt me dat er op zijn werk ook een echte feestdagen-stemming hangt. Collega’s sturen mails rond om te vertellen waar ze dankbaar voor zijn en vrijwel iedereen neemt de vrijdag na Thanksgiving vrij. Of zelfs de hele week, zodat ze hun familie kunnen opzoeken.
“What do you like about Thanksgiving?”, vraag ik K. Ik heb met haar en een aantal Amerikaanse en internationale vrouwen afgesproken in de stad om een hapje te eten. Hoewel ze als echte New Yorker vaak redelijk sarcastische antwoorden geeft (love it), is haar reactie deze keer een stuk Amerikaanser. “People are nicer, because it’s the start of the holiday season”. Daarnaast vindt ze het een leuke feestdag, omdat vrijwel iedereen het viert, het is een seculier feest. “You will find out tomorrow: basically everything is closed. You can order takeout though.”
Een andere Amerikaanse vertelt me wat ik allemaal zou moeten eten tijdens een Thanksgivingdiner. “Turkey, cranberry sauce, sweet potatoes with marshmallows and a lot of pies”, noemt ze op. Vervolgens wil ze wat weten over Nederlandse feestdagen en vraagt me hoe het nou eigenlijk zit met die Nederlandse Sinterklaas. Ik probeer mijn persoonlijke ervaring met het sinterklaasfeest uit te leggen: ik en vrijwel iedereen die ik kende dacht er vroeger niet zo diep over na (wazige blikken). Maar ik vind het nu wel belangrijk dat we het feest op een andere manier vieren (nog steeds wazige blikken).
Op donderdagochtend slapen we niet uit, maar zitten we om half negen in de metro naar downtown Manhattan. Samen met collega’s van Jasper gaan we kijken bij de jaarlijkse Macy’s Thanksgiving Parade 2021. Motoragenten met vlaggen, fanfares, (hele) grote ballonnen en zangers en zangeressen die op praalwagens optreden (helaas niet op het stuk waar wij staan). Uiteraard wordt er op, op z’n Amerikaans, goed uitgepakt. Maar ook het publiek heeft er zin in, na het jaar 2020 te hebben overgeslagen.
“JUUUUUUUUUUUUUUULES!”, roept een man naast ons plotseling. “JUUUUUUUUULES!”. Iedereen om ons heen kijkt naar links. “Thats my friend Jules! He’s the candy man!”, legt de enthousiaste New Yorker uit. Helaas loopt zijn vriend, verkleed als suikerstok aan de overkant van de straat, waardoor hij niks hoort. “Well it was a 50/50 change”, concludeert de vriend van Jules ietwat teleurgesteld.
Na de parade gaan we met z’n allen lunchen en maken we een wandeling door het Central Park. Jasper en ik besluiten de dertig blocks naar huis te lopen en ploffen thuis op de bank neer. Wel stopt hier onze poging om Thanksgiving op z’n Amerikaans te vieren. Maar de twee diepvriespizza’s smaken gelukkig prima.